|
|
|
Morskie Oko
(fot. S. Pytel)
|
Morskie Oko, położone na wysokości 1395 n p m, które rocznie odwiedza około 700 000 turystów jest najliczniej odwiedzanym obiektem przyrodniczym w Polsce.
Morskie Oko jest jeziorem pochodzenia lodowcowego o powierzchni 34,93 ha, długości ok. 862 m i szerokości 566 m. Jego misa zawiera prawie 1 milion m3 krystalicznie czystej wody. Spora przeźroczystość wody pozwala zobaczyć dno do sporej głębokości. Przy brzegach jest ono zasłane głazami, bliżej środka ‑ żwirem, piaskiem i mułem.
Woda z jeziora odpływa Rybim Potokiem.
Dawniej nazywane było Rybim Jeziorem lub Rybim Stawem z racji naturalnego zarybienia. W Morskim Oku żyją pstrągi.
Jezioro zamknięte jest w żlebie polodowcowym, który powstał w wyniku pracy dwóch lodowców, spływających z położonych wyżej cyrków Czarnego Stawu i Doliny Za Mnichem. Od północy, Morskie Oko podparł 20 metrowy wał moreny czołowej.
Położone na dnie misy polodowcowej, Morskie Oko otoczone jest strzelistymi szczytami – od wschodu ku zachodowi: Siedem Granatów (końcowy odcinek żabiej Grani), Żabi Szczyt Niżni (2098 m), Żabi Mnich (214 6m), Żabia Lalka (2095 m), Niżnie Rysy (2430 m), Rysy (2499 m), Żabi Koń (2291 m), Żabia Turnia Mięguszowiecka (2336 m), Wołowy Grzbiet, Kazalnica Mięguszowiecka (2159 m), Mięguszowiecki Szczyt Czarny (2410 m), Mięguszowiecki Szczyt Pośredni (2393 m), Mięguszowiecki Szczyt Wielki (2438 m), Cubryna (2376 m), Mnich (2070 m), Szpiglasowy Wierch (2172 m), Miedziane (2233 m), Opalony Wierch (2115 m).
Uwagę przykuwają wznoszące się na ponad 1000 m nad lustrem wody Mięguszowieckie Szczyty i ogromne pole piargów położone u ich stóp oraz strzelisty Mnich (2070 m).
Szlaki z Morskiego Oka:
- czerwony – na Rysy . Czas przejścia około 4 godziny (w jedną stronę)
- czerwony – dookoła Morskiego Oka - czas przejścia Około 1 godzinę
- niebieski – przez Świstówkę do Doliny Pięciu Stawów Polskich – czas przejścia około 2 godziny
- żółty – przez Szpiglasową Przełęcz do Doliny Pięciu Stawów Polskich – czas przejścia około 4 godziny
|
Morskie Oko, Mięguszowieckie Szczyty i Mnich
(fot. S. Pytel)
|
|