Pierwszy akt przeniósł widzów na Niebieskie Wyżyny – w świat radosnych, rozśpiewanych Aniołków. Przy zasłoniętej kurtynie na pierwszy plan wychodzi „zalotna Śmierć” i diabeł, który zamiast docenić jej „wdzięki” upomina się o stracone dusze. Komizmu dopełnia śpiew tej niezwykłej pary, która podąża do Betlejem po duszę Heroda. Kolejna scena to polana a na niej pasterze pilnujące swych „owiec”. Gorejące niebo budzi ze snu a ten „zawołoł na Maćka, Kube i na Kaźmierza by wstali cym pryndzyj mówić pacierza”. I tak z góralskim śpiewem podążają do Stajenki. Trzecia scena to betlejemska stajenka i Święta Rodzina otoczona Aniołkami. Do żłóbka przychodzą z darami pasterze i gaździny oraz Trzej Królowie. Herod obnoszący się ze swoją władzą i wielkością został pokonany przez pasterzy w tańcu zbójnickim.

Wartym zwrócenia uwagi jest fakt, że większość dialogów to bardzo dobrze wplecione kolędy góralskie. Dodaje to „Bukowiańskim Jasełkom” wyjątkowości i oryginalności.

„Bukowiańskie Jasełka” zakończyło wspólne kolędowanie zespołów i gromko oklaskującej występ widowni.