Władysław Koszarek

Urodzony w 1929 roku, niezwykły artysta rzeźbiarz, skromny człowiek o wielkim talencie. Pochodzi z Bukowiny. Po śmierci ojca – legionisty, kiedy miał 5 lat, zaczął dłubać w drewnie jego dłutkami i innymi narzędziami. Jest samoukiem, odkąd sięga jego pamięć, każdemu kawałkowi znalezionego drewna nadawał jakiś konkretny kształt. Nie uczył się rzeźby i nie wzorował na innych poza ojcem. Nie zdobył zawodu, gdyż jako dziecko miał wypadek, przez który nieomal nie stracił wzroku. Jak mówi, wyzdrowiał dzięki opiece Matki Boskiej Jaworzyńskiej, której zawdzięcza odzyskanie wzroku. Od najmłodszych lat pracował i rzeźbił, ale interesował się również malarstwem na szkle. Jego autorstwa są na przykład malowane lampy w Domu Ludowym w Bukowinie Tatrzańskiej, które wiszą tam do dziś. Na Podhalu możemy zobaczyć wiele jego rzeźb: w starym kościele w Bukowinie Tatrzańskiej, w kościele parafialnym Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bukowinie Tatrzańskiej znajduje się posąg Matki Boskiej Jaworzyńskiej ofiarowany jako dowód wdzięczności Władysława za otrzymane łaski, a także bogato zdobiona, ażurowa rama obrazu Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. W kaplicy cmentarnej jest Pieta dłuta pana Władysława. W kościółku na Jaworzynce znajduje się rzeźba przedstawiająca Św. Antoniego, rzeźba Matki Boskiej Jaworzyńskiej, jest również autorem rzeźby Matki Boskiej przy schodach wiodących do kościółka. Prace Władysława znajdują się w kościołach na terenie całej Polski, a także w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą, w Stanach Zjednoczonych i Australii. Brał udział w wielu wystawach, m.in. w Krakowie, Kazimierzu Dolnym, Płocku, Rabce, Nowym Sączu, Nowym Targu, Warszawie, Zakopanem. Wielokrotnie wystawiał swoje dzieła podczas Góralskiego Karnawału i Sabałowych Bajań w Bukowinie Tatrzańskiej. Interesuje go głównie tematyka sakralna: rzeźba figuralna, Pieta, postacie Matki Boskiej i świętych, Chrystus Frasobliwy. Rzeźbił niejednokrotnie Stacje Drogi Krzyżowej, Ostatnią Wieczerzę, kapliczki czy postacie szopki betlejemskiej. Zdobi też skrzynie, meble, półki, drzwi, ramy do luster, w jego domu rzeźby widać niemal na każdym kroku. W każdym miejscu widać dotknięcie jego ręki. Drewno służące do jego dzieł to głównie lipa, czasami świerk. Technika, którą się posługuje nie zmieniła się właściwie od lat młodzieńczych, wszystko wykonuje ręcznie, używając głównie dłutka.

Czesław Jałowiecki

Urodził się w 1935r. w Przyszowicach. W 1956r ukończył Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem. Od 1958r studiował na PWSSP w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby ze specjalizacją rzeźby monumentalnej w pracowniach prof. Jacka Pugeta i prof. Bazylego Wojtowicza. Dyplom uzyskał w 1964r. Pracował jako pedagog przedmiotów artystycznych w LO i w Młodzieżowym Domu Kultury „Jutrzenka” w Zakopanem w latach 1967 – 2001. Przez 20 lat był dyrektorem tej placówki. Od 1965r. uczestniczył czynnie w życiu artystycznym, biorąc udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą oraz organizując wystawy indywidualne. Równocześnie działa aktywnie w stowarzyszeniu ZPAP. Wykonuje rzeźby w drewnie, betonie i brązie. Stosuje również technikę montażu, głównie z elementów metalowych sposobem spawania, wycinania i palenia. Prace jego znajdują się w zbiorach prywatnych w kraju i zagranicą.

Szczegóły na plakatach.